امان محمد خوجملی: انتخابات محلی مانند شوراها و سراسری مانند ریاست جمهوری بزنگاههایی هستند که ماهیت افراد را بر ملا می کنند. انتخابات مانند آبی است که به سوراخ موشها وارد شده تا خود را آفتابی کنند که اینها رو به کدام قبله نماز می خوانند.
اگر انتخابات نباشد این افراد استعداد آنرا دارند در چند جا حضور داشته از همه ی آنها بهره مند شوند بدون اینکه هزینه چند رنگی خود رابه پردازند. پس درود بر انتخابات که اگر هیچ حسنی هم نداشته باشد، لااقل همین حسن را دارد که رنگ افراد را مشخص و آنها را بی رنگی در می آورد. بعضی افراد تک زیست، بعضیها دوزیست، و بعضیها چند زیست هستند که رنگهای مختلفی را دوست و هر جا هم باشند همیشه با قیافه ی حق به جانب صحبت می کنند که نیاز روزگار همین است برای همه خدمت کنند تا مردم از الطاف و کرامات آنها محروم نباشند.
دو زیستها آدمهای مرددی هستند که هنوز علیرغم میل باطنی نتوانسته اند به یک تصمیم قطعی برسند. یا نتیجه را بر یک راه مشخص ترجیح می دهند تا با افراد برگزیده راه و روش برای کارها بهتر محیا شود. البته این افراد راخیلی نمی شود سرزنش و ملامت کرد که چرا هنوز به یقین نرسیده و یک راه مشخص را برنگزیده اند اگر هم برگزیده اند چرا از دومی نمی توانند دل بکنند. چون یکی از سخت ترین کارها از شک درآمدن و به یقین رسیدن است. اگر این افراد از این وضعیت خود را نجات ندهند چندان طولی نمی کشد که اعتماد هر دو طرف را از دست می دهند و تبدیل به یک شخص بی هویت می شوند و کسی هم روی آنها حساب نخواهد کرد. اما افراد تک زیست از شک و تردید درآمده و راه و روش خود را برگزیده هستند. حداقل اعتماد یک طرف را در اختیار دارند و دنبال این هم نیستند تا رضایت همه را جلب بکنند. چون کسانیکه دنبال راضی کردن همه هستند رضایت هیچکس را نمی توانند به دست بیاورند. کلیدی که همه ی قفل ها را باز کند مانند این است که هیچ قفلی باز نمی کند. پس بهتر است یک رنگ و یک هویت باشیم و ظاهر و باطن ما یکی و با تابلوی مشخص حرکت کنیم اگر چه ممکن است نتیجه همیشه به نفع ما نباشد.
امان محمد خوجملی
۳۰ فروردین ۱۳۹۶