امان محمد خوجملی : از زمانیکه #کرونا به ایران آمده است بحث تلفات #مشروبات_الکلی بسیار داغ شده و تلفات سنگینی هم به جوانان کشوروارد یک عده ای را کور و یک عده ای فلج کرده است. البته این مشکل قبل ازاین هم بارها و بارها در طول چهل سال گذشته تکرار شده است که حتی شنیدن اخبار دردناکش هم چندش آور شده است. ولی حکوت همچنان بی خیال این موضوع است. چون حرام و غیر شرعی است. نخورند تا کشته و کور و بیمار نشوند.
اینکه مصرف مشروبات الکلی به سلامت انسان ضرر دارد در آن شکی نسیت. علم پزشکی هم آنرا تایید می کند. همچنین است مصرف سیگارو دخانیات به سلامت انسان ضرر دارد چون ضرردارد گناه محسوب می شود. معصیت و ضررها و تلفاتش هم کمتر از مصرف مشروبات الکلی نیست. ولی آن مقدار حساسیتی که در مورد مشروبات الکلی وجود دارد یک دهم آنهم در مورد دخانیات وجود ندارد. ما همان سیاستی که در مورد دخانیات داریم در مورد مشروبات الکلی هم می توانیم داشته باشیم. دلایلش هم می تواند اینها باشد.
یکم : آزاد و قانونی بودن مشروبات الکلی به معنای حلال و مشروع بودن نیست. همچنانکه آزاد بودن دخانیات به معنای حلال و شرعی بودن آن تلقی نمی شود. کسی هم در این زمینه حکومت اسلامی را مقصر نمی داند.
دوم : اگر مشروبات الکلی آزاد و قانونی شود دولت می تواند روی آن نظارت کافی و بهداشتی داشته باشد تا از عرضه ی غیر استاندارد آن جلو گیری کند.
سوم : عرضه ی آزاد و قانونی آن دست سودجویان و خلاف کاران را می بندد تا با عرضه ی مواد تقلبی جان و سلامتی جوانان کشور را به خطر می اندازد.
چهارم : عرضه قانونی آن خیلی از هزینه ها را که در بیمارستانها با بیمارو بستری شدن این گونه افراد به دولت و بیت المال تحمیل می شود، جلو گیری کند.
پنجم : با عرضه ی استاندارد مشروبات الکلی خیلی از خانواده ها از مرگ و میر و بیماریهای ناخواسته و کور شدن دائمی فرزندانشان رهایی پیدا می کنند.
ششم : اگر برای حکومت عدم معصیت افراد مهم است. سلامت و جلوگیری از مرگ و میر و بیماری دائمی شهروندان هزار برابر مهمتر است.
هفتم : حکومت می تواند ضمن پذیرش تولید مشروبات الکلی استاندارد. همچنان به گناه و حرام بودن آن تاکید ورزد. بر روی شیشه های مشروبات الکلی بنویسد مصرف آن برای تندرستی زیان آور است. همچنانکه روی پاکت های سیگار به درستی نوشته می شود.
هشتم : حکومت باید قبول کند راه کنونی مبارزه ی (حرام و جرم تلقی کردن و عدم مجوز تولید آن در داخل) مصرف مشروبات الکلی نتیجه ی مناسبی به بار نیاورده است.
نهم : حکومت می تواند با گرفتن مالیات مناسب هم از آن کسب درآمد نماید و هم مصرف آنرا با گران کردنش کاهش دهد و هم با تصویب قوانین سخت گیرانه برای جوانان زیر هجده سال محدودیت ایجاد کند. هم می تواند برای رانندگان مست در هنگام رانندگی جریمه های بسیار سنگین حتی می تواند چند سال زندان در نظر بگیرد. بر خلاف الان که مستی در رانندگی چندان مجازاتی ندارد.
دهم : با تصویب قانون جدید خیلی از نیروهایی که برای مبارزه با این کار وقت صرف می کردند آزاد می شود و وقت خودشان را می توانند به کارهای مهمتری صرف نمایند.
یازدهم : حکومت باید قبول کند گناهان شخصی افراد مانند نماز نخواندن و روزه نگرفتن وغیبت کردن و قمار بازی و خوردن مشروبات الکلی و ربا و امثال آن ربطی به حکومت ندارد. یعنی حکومت با عمل انفرادی شهروندان غیر اسلامی شناخته نمی شود.
دوازدهم : بهترین راه سالم سازی اجتماع برای حکومت کارهای عمیق فرهنگی است. آنهم نه با افرد حکومتی که چندان جایگاهی در میان ملت ندارند. حکومت باید در عرصه هایی که زور گویی جواب مناسب و مورد انتظار نداده است.
با به عرصه آوردن شخصیهای ملی و روحانیون مردمی به تسخیر قلب و عقل ملت روی آورد. این راه گرچه دیر جواب می دهد ولی نتیجه اش پایدار و ماندگار خواهد بود. چون در پذیرش و باورپذیری آن زوری به کار نرفته است. حکومت می تواند درکنار این کار عمیق فرهنگی با تصویب قوانین مناسب ارتکاب به کارهای خلاف و گناه و جرم را مشکل و رفتن به سوی کارهای خیر و نیک را آسان نماید./ فردای آزاد
۲۱ فروردین ۹۹