پروفسور عرازدردی توماج از محققان سلول های بنیادی در آمریکا، از سیجوال و مفاخر علمی ترکمن صحرا

پروفسور عرازدردی توماج از محققان سلول های بنیادی در آمریکا، از سیجوال و مفاخر علمی ترکمن صحرا

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی دانشجویان و دانش آموختگان ترکمن ، در راستای معرفی اساتید و نخبگان ترکمن ، این بار با یکی از دانشمندان و نخبگان علمی ترکمن صحرا، پرفسور عرازدردی توماج، محقق (( سلول های بنیادی )) در آمریکا به مصاحبه اینترنتی و تلفنی پرداختیم که در ذیل می خوانید: (قابل ذکر است که در حدود 10 سال پیش مصاحبه ای با پروفسور توماج داشتیم که این مصاحبه بروز رسانی شد)

لطفاً بطور مختصر خودتان را معرفی کنید.

من عرازدردی توماج هستم  متولد شهر سیجوال از توابع شهرستان بندرترکمن  و همسرم زلیخا ایری است که در سال 1976 میلادی (44 سال پیش) به آمریکا آمدیم. سه پسر به نام های کوروش، آرش و تایماز و 5 نوه به نام های کیوان، کایا، کیمیا ، کیان و داریوش مختومقلی داریم و در حال حاضر در ایالت ویرجنیا آمریکا زندگی می کنیم

اگر مایل هستید از دوران کودکی شروع کنیم. از آن دوران چیزی به یاد دارید؟

بله،  من کلاس های اول ودوم را در دبستان « هَجو حاجی » سیجوال شروع کردم. فکر نمی کنم که این دبستان اسم رسمی داشته باشد. کلاس سوم و چهارم ابتدایی را در مدرسه تازه تاسیس « بهرام» پشت سر گذاشتم. بالاترین مقطع تحصیلی که در این دو دبستان تدریس می شد کلاس چهارم بود ولی من بسیار دلم می خواست که درسم را ادامه دهم. نزدیک ترین جایی که می شد کلاس چهارم به بعد را ادامه داد « بندر ترکمن » امروزی بود که در 3 کیلومتری غرب سیجوال قرار داشت. بخاطر مشکلات تردد بین سیجوال و بندر ترکمن اکثر بچه های محلی تا کلاس چهارم بیشتر نمی توانستند تحصیل کنند.

پس از همان کودکی معلوم است که بسیار شیفته تحصیل علم بودید؟

بله . برای همین بود که من پدرم را قانع کردم که تا کلاس ششم ابتدایی در مدرسه «انصاری» بندر ترکمن درس بخوانم. و تا مرحله گرفتن دیپلم در دبیرستان «هدایت» بندر ترکمن پیش رفتم.

در سال 1348 پس از فارغ التحصیلی در مقطع دیپلم، وارد دانشگاه شیراز شدم و سپس هم زندگی جدید یعنی دانشگاه شروع شد

 چی شد که به  آمریکا آمدید؟

پس از اخذ مدرک کارشناسی در رشته « حفاظت گیاهان » در سال 1973 مدت کوتاهی در وزارت کشاورزی در شهر گرگان مشغول به کار شدم و پس از آن برای مقطع کارشناسی ارشد در رشته « آسیب شناسی گیاهان » و در پی آن در سال 1976 از طرف دو دانشگاه در ایران برای ادامه تحصیل در خارج از کشور برنده بورسیه شدم. بدین ترتیب در سپتامبر سال 1976 به آمریکا آمدم.

 پس از ورود به آمریکا در چه دانشگاهی تحصیل کردید و چه مدرکی کسب کردید؟

ابتدا از دانشگاه دیویس کالیفرنیا (University of California, Davis ) در رشته « فیزیولوژی گیاهان» کارشناسی ارشد گرفتم و از دانشگاه ایالتی اورگان OSU  (Oregon State University) موفق به اخذ مدرک دکترا ( PhD ) شدم.

فعالیت ها و شغلی که در این مدت داشتید چه بود ؟

من دکترای خود را در سال 1984 از دانشگاه  OSU با مطالعه  بر روی بیوشیمی و فیزیولوژی هورمونی میوه ها دریافت کردم. اندکی پس از فارغ التحصیلی در گروه بیوشیمی و بیوفیزیک استخدام شدم. طی 14 سال کار در OSU ، در پروژه هایی شرکت کردم که مربوط به ساختارهای پروتئینی و کشت سلول های انسانی بود.

در سال 1998 ، من به مناساس ، ویرجینیا ، حدود 25 مایلی غرب واشنگتن دی سی نقل مکان کردم تا کار خود را در یک مرکز بیوتکنولوژی (ATCC) آغاز کنم. در ATTC ، من به فناوری “سلول های بنیادی” علاقه مند شدم و عضو یک تیم علمی بودم که “آزمایشگاه سلول های بنیادی” را در سال 1999 تأسیس کردیم. در ATCC ، من پیگیر توسعه تکنیک های سلول های بنیادی جنینی انسان و سایر تکنیک های سلولی  بودم که در نهایت منجر به ایجاد یک شرکت بیوتکنولوژی به نام Araz T. LLC شد ، که من مدیر و بنیانگذار شرکت Araz T. LLC بودم و سرانجام این شرکت با ATCC ادغام شد.

در سال 2006 ، من یک کار جدید را در یک شرکت تازه تاسیس بیوتکنولوژی سلول های بنیادی به نام Global Stem, Inc.   مستقر در Rockville ، ایالت مریلند پذیرفتم. شغل جدید حدود 40 مایل با شهر محل زندگی من ماناساس در ویرجینیا فاصله داشت. در  Global Stem, Inc.     در تهیه پروتکل هایی برای کشت و گسترش سلول های بنیادی جنینی انسان برای درمان ها ، داروهای بازساختی و تبدیل به سلول های خاص اعضای بدن انسان مانند ریه ها ، قلب و سلول های مغزی نقش داشتم.

در سال 2013 ، شغلی را در دانشگاه ویرجینیا در دانشکده پزشکی پذیرفتم و آزمایشگاه سلول بنیادی را برای همکاری با دانشمندان در زمینه پروژه های مربوط به داروهای احیا کننده مانند تولید سلول های قلب ، سلول های مغزی و سلولهای انسولین ساز از لوزالمعده ایجاد کردیم.

در اواخر سال 2018 تصمیم گرفتم که از کار بازنشسته شوم و وقت خود را با خانواده ام بگذرانم و هم اکنون در دوران بازنشستگی می باشم.

در این مدت  چه تعداد کتاب یا مقاله ای علمی به چاپ رسانده اید ؟

 بله ، بیش از 45 مقاله علمی در مجلات و کنفرانس های بین المللی منتشر شده است.

آقای دکتر! ترجیح می دهیم که این گفتگوی ما خیلی تخصصی نشود. کمی از رابطه علمی خود با دانشگاهها و مراکز علمی ایران بگویید.

در طول سالها ، من سمینارهایی را در انیستیتو و دانشگاههای مختلف مانند انستیتو پاستور ، بیمارستان آذر 5 گرگان ، دانشگاه کرج ارائه داده ام و یک دوره ترم کامل را در دانشگاه اصفهان تدریس کرده ام. این دوره در اصفهان توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد پشتیبانی شد

باید بگویم که هر بار که به ایران سفر می کنم وظیفه خود می دانم که حداقل سمیناری در ایران داشته باشم

 پس با توجه به این ارتباط علمی خوبی که با دانشجویان ایران دارید آیا از نظر علمی می توانید سطح علمی ایران را ارزیابی کنید

 من واقعاً استعداد دانشجویان ایرانی را تحسین می کنم. هر بار که برای سخنرانی و سمینار در ایران بودم دانشجویان چنان با علاقه و اشتیاق از من استقبال می کردند و سوالات جالبی مطرح می کردند که می توانم بگویم واقعاً دنبال کسب علم هستند.

و ارزیابی سطح دانشگاههای ایران؟

طی دو دهه گذشته ، نشریات علمی دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی ایران توجه جامعه علمی بین المللی را به خود جلب کرده است. به طور خاص ، انتشارات تحقیقاتی در زمینه های پزشکی و سلول های بنیادی قابل توجه بوده است.

من اخیراً این افتخار را داشتم که با برخی از پزشکان و جراحان ترکمن صحرا آشنا شوم. من می خواهم تلاش و کوشش آنها را در جهت مطابقت با گزارشهای علمی بین المللی، تحت چنین محدودیت دسترسی به انتشارات بین المللی تحمیل شده توسط تحریمهای اقتصادی و همچنین اشتیاق بالای آنها در حفظ آگاهی عمومی در مورد بیماری همه گیر covid-19 ، را تحسین کنم. مهارت های بالینی و شایستگی پزشکان ترکمن صحرا نه تنها در داخل کشور ، بلکه توسط بیماران خارج از کشور نیز شناخته شده اند که ساعت های طولانی را برای رسیدن به گنبد یا گرگان طی می کنند تا از خدمات پزشکی بسیار پیشرفته ارائه شده توسط این پزشکان بهره مند شوند. ما به متخصصان پزشکی آموزش دیده ترکمن صحرا و فراتر از آن افتخار می کنیم.

کمی از رابطه خود با ترکمن های مقیم خارج بگویید.

وقتی 44 سال پیش به آمریکا آمدم ، تعداد کمی از ترکمن ها در ایالات متحده زندگی می کردند. اما امروز ، به لطف قرعه کشی “Diversity-Visa” و استقلال ترکمنستان ، صدها ترکمن در ایالات متحده آمریکا زندگی می کنند که در چند دهه گذشته مهاجرت کرده اند. دانشمندان و متخصصان ترکمن در ایالات متحده آمریکا در قسمت های مختلف آمریکا مانند دانشگاه ها ، صنایع خصوصی ، آموزش های سیاسی ، اجتماعی و مدارس نقش دارند. در سال 2004 ، ما ترکمن های ساکن در آمریکا ، یک سمپوزیوم علمی غیر سیاسی سالانه با عنوان “انجمن دانشمندان ترکمن آمریکایی ” (TASA) ترتیب دادیم. در 16 سال گذشته هر ساله دانشمندان ترکمن از آمریکا و سراسر جهان گرد هم می آیند تا ایده ها و تخصص های علمی و تخصصی خود را به اشتراک بگذارند. من روابط محترمانه ای با همه اعضای TASA دارم.

 نظرتان راجع به حفظ آداب و سنن ترکمن چیست؟

بعضی ها بر این باورند که با توجه به گذر زمان و تغییر نحوه ارتباط انسانها با یکدیگر لازم است که از بعضی آداب و مراسم چشم پوشی کرد، ولی اینطور نیست.

علاقه زیادی به بحث آداب و رسوم ترکمن دارم. بخصوص در سالهای اخیر مخصوصاً به تاریخ ترکمن علاقم دوچندان شده است. ما ترکمن ها یک سری خوصوصیات و ویژگیهای منحصر به فردی داریم که در هیچ قوم نمی توان یافت. من شدیداً مخالف این نظریه هستم که برای پیشرفت باید از آداب و رسوم چشم پوشی کرد. آداب و رسوم مانع پیشرفت نمی شود. اینطوری می توانم بگویم که بدون آداب و رسوم مانند یک پر هستی که با کوچکترین بادی در هوا تکان می خوری و هیچ ثباتی نداری .

من فکر می کنم که فرهنگ و سنت افراد بنیان اصلی زندگی آنها می باشد، که باید به عنوان پایه ای برای ایجاد مرام های جدید فرهنگی و اجتماعی استفاده شود. منظور من این است که ما هوشمندانه باید مرام های جدیدی که ما تجربه می کنیم بعنوان گسترش و اصلاح سنت های قدیمی استفاده کنیم بدون اینکه بنیان ارزش اصلی را فروبپاشیم. بر این اساس ، حفظ سنت یک شخص مانع دستیابی و کسب تجربیات مهارت های جدید برای پیشرفت در زندگی نمی شود. در واقع ، این طبیعت انسان است که چیزهای جدید را یاد می گیرد و تجربه می کند. بدون یادگیری و تجربیات جدید ، در واقع انسان تمام اهداف و معنای زندگی را ندیده می‌گیرد. سعی کنید با افراد جدید با فرهنگ جدید آشنا شوید و به مکان های جدید سفر کنید. تمام این تجربیات جدید ، آگاهانه یا ناخودآگاه ، شما را از نظر فکری به یک فرد جدید تبدیل می کند. با این حال ، افراد موفق کسانی هستند که تجربیات جدید خود را بر روی بنیان سنتی خود بنا می کنند تا زندگی قوی و پایداری را تضمین کنند. نتیجه نهایی این است که “برای ایجاد یک آینده بهتر و لذت بخش ، هر شخصی باید گذشته خود را تصدیق کند”

برای همه شما آرزوی موفقیت میکنم.

با تشکر از وقتی که برای این مصاحبه دادید