الف – بیش از دو دهه است که جاده ها قتلگاه ایرانیان شده است. کسی جلودارش نیست. پیر و جوان نمی شناسد. همه را به کام مرگ فرو می برد. االبته مهمترین عامل تصادفات نیروی انسانی می باشد که باید فکری به آن کرد. برخی ها آمار مرگ و میر در جاده های ایران را از تعداد شهدای ۸ سال جنگ تحمیلی بیشتر دانسته اند. کشور ما نظر تلفات جاده ای در جهان حرف اول را می زند و این مایه تاسف است. بهترین سرمایه های وطن به راحتی نیست و نابود می شوند. خسارتی عظیم که جبران ناپذیراست. گوهر جان والاترین نعمت الهی در این جاده های تیره ، خشن و خوفناک از دست می رود.
این بار۱۴ هموطن به علت بریدن ترمز اتوبوس تهران – گنبد در سوادکوه ناجوانمردانه قربانی شدند ۲۵ نفر نیز آسیب دیدند. حاج عاشور طاغان نافعی و حاج قربان توسن دو یارغار، دو پیشکسوت ورزش از جمله جانباختگان بودند. دو چهره نام آشنای ورزش گلستان یکی از گنبد و دیگری از گرگان ناباورانه کوچ کردند . هر دو عاشق والیبال. هر دو ناظر فدراسیون که برای اعتلای والیبال تلاش ها کردند. دو نیروی پخته و سرد و گرم چشیده با کوله باری ازتجربه به سرای دیگر هجرت کردند.
ب- مردم به حاج عاشورطاغان نافعی، حاج عاشورو یا حاج آقا نافعی می گفتند. مردی چهارشانه و بلند قامت. با گامهایی استوار و جدی. پنجه های طلایی. چشمانی درشت و تیزبین. گاه و بیگاه او را در خیابان های گنبد و یا در نزدیکی های برج قابوس می دیدم. نگاهش عمیق و پرمعنا بود و طنین صدایش رسا و محکم .
حاج عاشور نافعی از نسل قدیم ترکمن بود. یادآور گلن اوجای زنده یاد نادر ابراهیمی در رمان جذاب آتش بدون دود. باغیرت و با تعصب. می توان شدت و رحمت را در او حس کرد. ۷۳ بهار را به تماشا نشست و در فصل خزان پر کشید.
حاج عاشورفردی مذهبی بود. مقید به شریعت. جامه ای بلند می پوشید. تسبیح به دست. عمامه بر سر. محاسنی سپید. اهل نماز و مسجد . به سرنوشت مردم حساس بود. در انتخابات شورای شهر نقش آفرینی می کرد.با تلاشهای وی والبته حمایت یاشولی ها برادرزاده اش به چهارمین دوره شورای شهر گنبد راه یافت. شریف همچون نامش با شرافت کار کرد و در اوج هم کنار رفت.
ج- همکارم مشهد زادقلی دوجی دبیر ورزش مراوه تپه ای که با حاج عاشورنافعی از نزدیک مراوده داشت در باره این پیر ورزش گفت : حاج آقا نافعی بزرگ ما بود. داورملی و استانی. فرهنگی به تمام معنا. سالها برای ورزش گنبد و استان خدمت کرد. در مسابقات والیبال جام فراغی که هر ساله در ایام بزرگداشت مختومقلی در آق توقای برگزار می شود فعالیت مجدانه ای داشت. اغلب اوقات روزه می گرفت. فرزندش داوود با ارشادات و حمایت های پدر، در والیبال داور بین المللی شد و راه پدر را ادامه داد.
مشهد زادقلی چهره ورزشی مراوه تپه با غم و اندوه در باره حاج آقا نافعی گفت: حاج آقا در مسابقات و کلیه مراسم های ورزش در سطح شهرستان و استان و حتی کشورحضورفعال داشت. به ما جوانا امید و دلگرمی می داد. حاج نظرهمتی داماد آن مرحوم سالها دبیر ورزش مدارس مرواه تپه بودبه گونه ای که به پدر ورزش مرواه تپه معروف شد. حاج آقا نافعی و آقای توسن در هیئت والیبال استان نقش کلیدی داشتند. توسن دبیر والیبال استان بود. احتمالا از همایش والیبال که در پایتخت بود باز می گشتند که متاسفانه به مقصد نرسیدند و گرفتار حادثه ای هولناک شدند.
حاج آقا اغلب با اتوبوس و یا با ماشین شخصی به مسابقات و ماموریت های متعدد ورزشی به نقاط مختلف کشور می رفت. مردی قانونمند و قاطع بود. به کسی باج نمی داد. با بی قانونی شدیدا برخورد می کرد. بیاد دارم حتی در یکی از مسابقات به کاپیتان یکی از تیمها که برچسب نداشت ایراد گرفت.
حاج آقا منظم بود و در مسابقات حضور به موقع داشت. یکی از ویژگی های برجسته اش نظم و انظباط ورزشی اش بود که برای ما جوان ترها الگو بود. مراوه ای ها را دوست می داشت. دامادش آقای همتی سالها در مدارس مرواه تپه درس داد. ورزش مراوه مدیون تلاشهای وی است.
حاج آقا در داوری تخصص داشت. عادل و منصف بود. وظایف و مسئولیت هایش را به دقت انجام می داد. ناظر مسابقات بود.در یک کلام حاج آقا دلسوز بود. روحش شاد باد.
عبدالطیف ایزدی – اولکامیز