قربانبخت راهبی خالق رمان” آلتین” در سال ۱۳۵۱ شمسی در شهرستان گنبد کاووس به دنیا می آید. تحصیلاتش را تا مقطع متوسطه در شهر خودش به اتمام می رساند، سپس به دلیل علاقه ای که در رشته ی پرستاری داشت از دانشگاه آزاد، فارغ التحصیل رشته ی پرستاری می شود. در ادامه با گذراندن دوره ی آموزش کاشت مو در شهر استانبول به کاشت مو می پردازد.
اما چگونه به داستان نویسی روی می آورد؟ آن گونه که خودشان در جایی گفته اند، از دوره راهنمایی این علاقه در ایشان پدید می آید. همان سالها با چسباندن تصاویری که از داخل آدامس ها در می آورد داستان درست می کرد. تصاویری که ظاهرا هیچ ارتباطی به هم نداشتند اما او طوری داستان ها را با تصاویر هماهنگ می کرد که به هم ربط داشته باشند. بعد ها دفتر صد برگی را به داستان نویسی اختصاص می دهد و داستان های کوتاه زیادی می نویسد. برادربزرگش زمانی که وارد دبیرستان می شود برای اینکه او را به درس خواندن وادار کند او را تهدید می کند که اگر بخواهد به جای درس خواندن به چیزهای دیگر اهمیت بدهد نخواهد گذاشت ادامه ی تحصیل بدهد. برای همین او با جدیت تمام به درس خواندن می پردازد.
بچه که بود وقتی بیمار می شد و به بیمارستان می رفت و پرستاران را در لباس سفید می دید آرزو می کرد که کاش او هم پرستار می بود و می توانست به بیماران کمک کند. بعدها با این آرزویش می رسد. اما هرگز داستان نویسی را نتوانسته بود از ذهنش خارج کند. دو عامل باعث می شود که او بار دیگر به ادبیات روی بیاورد. برادر بزرگترش که حکم پدری به گردنش داشت در اوج جوانی بیمار می شود و از دنیا می رود. متعاقب آن خواهر بزرگترش نیز به دلیل بیماری فوت می کند. مرگ خواهر و برادر باعث می شود که برای تسکین خودش در سوگ آنها شعر بسراید. شعرهایی که نهایت غم و ماتم و اندوه را در خود جای داده اند. طوری که می گوید هنوز که هنوز است برادر و خواهرهای دیگرش جرات خواندن آن ها را ندارند اما او به شعر بسنده نمی کند. روح سرکشش به دنبال ادبیات داستانی پرواز می کند.
بعد از مهاجرت به ترکیه دست به قلم می شود و داستان نویسی را پی می گیرد. داستان های کوتاهش یکی یکی در مجلات و هفته نامه ها ی ایران چاپ می شود. حتی یکی از داستان هایش در جشنواره ی کشوری بجنورد در بخش آزاد برگزیده می شود. اما راهبی که ذاتا بلند نویس بود کوتاه نویسی را رها می کند و به نوشتن رمان می پردازد. گرچه کار او در بیمارستان تمام وقت بود و فرصت کمی برای نوشتن داستان داشت اما علاقه ی او به رمان نویسی طوری بود که از کوچکترین فرصت برای نوشتن استفاده می کرد. توی اتوبوس بین راه بیمارستان، و یا در استراحت بین عمل کاشت مو. رمان حجیم” آلتین” در همین شرایط خلق می شود. در مصاحبه ای گفته است دو رمان آماده ی چاپ دیگری دارد که به زودی به دست نشر خواهد داد.